De waardering van het deskundigenbewijs

In deze kwestie staat de vraag centraal of de gemeente aansprakelijk is voor het plaatsen van een vangrailconstructie waar een bus tegenaan is gereden. Ter beantwoording van die vraag dient het hof vast te stellen of de vangrailconstructie voldeed aan de eisen die daaraan in de gegeven omstandigheden mochten worden gesteld (artikel 6:174 BW). Het hof meent dat hij daar op basis van de stellingen van partijen niet toe in staat is en benoemt een deskundige om daarover te adviseren.

De deskundige komt tot de conclusie dat de vangrailconstructie weliswaar gangbaar was, maar concludeert onder meer ook dat de gekozen uitvoering niet goed doordacht was en al bij kleine stuurfouten tot grote schade kan leiden. De gemeente kan zich niet vinden in de conclusies van de deskundigen en stelt ter onderbouwing dat de deskundige niet duidelijk zou hebben gemaakt of, en zo ja, welk normenkader hij heeft toegepast. In dit argument ziet het hof echter geen reden om aan de conclusies van de deskundige voorbij te gaan. Ter onderbouwing wijst het hof er eerst op dat een rechter op specifieke bezwaren van een partij zal moeten ingaan als deze bezwaren een voldoende gemotiveerde betwisting inhouden van het oordeel van de deskundige, om vervolgens te concluderen dat in dit geval het bezwaar van de gemeente te generiek is. Het oordeelt vervolgens dat de vangrailconstructie gebrekig was en dat de gemeente, in beginsel, aansprakelijk is voor de als gevolg daarvan door de busmaatschappij geleden schade.

Dit arrest biedt daarmee een duidelijk voorbeeld van de wijze waarop het deskundigenbericht in de praktijk wordt ingezet door rechters. Daarnaast is de les van dit arrest helder: ben je het niet eens met de deskundige, voer dan specifieke bezwaren aan waarin de juistheid van de zienswijze wordt betwist en probeer op die wijze ervoor te zorgen dat de rechter aan de juistheid van het oordeel van de deskundige zal gaan twijfelen.

Klik hier voor de uitspraak:
De waardering van het deskundigenbewijs