Sinds de inwerkingtreding van de Wet Arbeidsmarkt in Balans (“WAB”) is de zogeheten i-grond, ook wel cumulatiegrond, toegevoegd aan de bestaande ontslaggronden. Over deze nieuwe ontslaggrond schreven wij reeds eerder een artikel. De i-grond maakt het mogelijk om meerdere ontslaggronden te combineren voor ontslag, zodat deze samen een ‘voldragen’ ontslaggrond vormen. De rechter kan bij een ontslag op de i-grond bovenop de transitievergoeding (en een eventuele billijke vergoeding) een extra vergoeding aan de werknemer toekennen van maximaal 50% van de transitievergoeding. Deze vergoeding geldt als compensatie voor het feit dat er geen voldragen ontslaggrond bestond.
Met de introductie van de i-grond heeft de wetgever beoogd de ontslagmogelijkheden te verruimen. Deze verruiming bleek in de eerste maanden van 2020 weinig succes te hebben. Tot juli 2020 werden alle verzoeken om de arbeidsovereenkomst op de i-grond te ontbinden afgewezen. Uiteindelijk wees de rechtbank Midden-Nederland op 6 juli 2020 het eerste verzoek op de i-grond toe. Recent heeft de rechtbank Midden-Nederland wederom een ontbindingsverzoek op de i-grond toegewezen.
Feiten
Werknemer was sinds 1998 werkzaam als fysiotherapeut bij een fysiotherapiepraktijk. Werknemer had als hobby fotografie. Sinds 2006 heeft hij onder andere portretfoto’s gemaakt voor de website van de werkgever. Op enig moment krijgt de werkgever meldingen dat de werknemer over de grenzen van patiënten en collega’s zou gaan. Zo meldde een collega dat zij zich onveilig en onprettig had gevoeld door het aanbod van werknemer om ‘ongebruikelijke foto’s’ van haar te maken. Na een schriftelijke waarschuwing en een voorstel tot beëindiging heeft de werkgever een ontbindingsverzoek ingediend op de e-grond (verwijtbaar handelen), op de g-grond (verstoorde arbeidsverhouding) en op de i-grond (combinatie van e- en g-grond). Hieraan werd kort gezegd ten grondslag gelegd dat de werknemer de grens tussen zijn functie en zijn hobby fotograferen stelselmatig zou hebben overschreden.
Onvoldragen gronden
De rechter oordeelt dat zowel de e-grond als de g-grond onvoldragen zijn. Alhoewel werkgever de werknemer op goede gronden een verwijt heeft gemaakt, brengen deze feiten nog geen zodanig verwijt mee dat ontbinding op de e-grond moet volgen. Tevens is vast komen te staan dat het vertrouwen van de werkgever een knauw heeft gekregen, maar heeft werkgever nagelaten zich ervoor in te spannen dat de arbeidsverhouding verder verstoord zou raken.
Cumulatiegrond
De rechter overweegt vervolgens dat zowel de verwijtbaarheid aan de zijde van de werknemer als de verstoring van de arbeidsverhouding een zodanige substantie hebben dat van de werkgever in redelijkheid niet kan worden gevergd de arbeidsovereenkomst te laten voortduren. Alhoewel de ontslaggronden niet ‘voldragen’ zijn, heeft dit volgens de rechter tot gevolg dat ontbinding op de i-grond moet volgen.
De rechter overweegt dat duidelijk is dat de arbeidsverhouding verstoord is en dat beide partijen daaraan hebben bijgedragen. De werknemer heeft hieraan bijgedragen door zijn fotografiehobby, waarbij hij zich niet zo terughoudend heeft gedragen richting collega’s en onvoldoende openheid heeft betracht, terwijl dat wel van hem verwacht mocht worden. Werkgever heeft bijgedragen aan de verstoring door niet eerder heldere afspraken met werknemer te maken en tevens niet tijdig te proberen zodanige omstandigheden te creëren dat partijen weer met vertrouwen zouden kunnen samenwerken. De rechter wijst derhalve ontbinding op de i-grond toe, onder toekenning van een aanvullende vergoeding van 50% van de transitievergoeding.
Conclusie
In de rechtspraak omtrent de i-grond was tot nu toe de lijn dat sprake moest zijn van een ‘bijna voldragen’ ontslaggrond voor ontbinding. In deze uitspraak lijkt de rechter hier minder streng aan vast te houden. Nu de combinatie van beide gronden (het verwijt en de verstoring van de arbeidsverhouding) van ‘zodanige substantie’ waren, kon voortzetting namelijk in redelijkheid niet langer worden gevergd. Het lijkt dan ook raadzaam om bij de i-grond duidelijk te omschrijven waarom juist de combinatie van ontslaggronden voldoende zwaarwegend zijn voor een ontslag, ook al zijn deze gronden niet afzonderlijk ‘bijna voldragen’.
Heeft u nog vragen? Aarzel dan niet om contact op te nemen met Lisa Klumperink.
