Kan de verzekeraar zich verweren met beroep op doorbreking van causaal verband, de schadebeperkingsplicht of het overschrijden van het civiel plafond?
Gerechtshof Den Haag 13 september 2022
Een ambtenaar heeft na een verkeersongeval klachten ontwikkeld die passen bij een post whiplash syndroom. Na het ongeval is zijn loon doorbetaald door de stichting waar hij werkzaam was. Later is aan de ambtenaar een WIA-uitkering toegekend op basis van volledige arbeidsongeschiktheid. De stichting vordert van de WAM-verzekeraar van de veroorzaker van het ongeval een vergoeding voor het nettoloon dat na het ongeval is doorbetaald. De verzekeraar voert op drie punten verweer tegen de vordering.
In de eerste plaats is volgens de verzekeraar geen sprake (meer) van causaal verband tussen het verkeersongeval en de schade. Het causaal verband zou op enig moment zijn doorbroken. Volgens het hof kan aan de stichting niet de eis worden gesteld dat de stichting moet bewijzen dat de arbeidsongeschiktheid wordt veroorzaakt door medisch objectiveerbare beperkingen, noch dat de stichting moet bewijzen dat geen alternatieve oorzaken van arbeidsongeschiktheid (kunnen) bestaan. Uit rapporten van de bedrijfsarts en het UWV volgt dat de ambtenaar arbeidsongeschikt is gebleven. Er valt niet in te zien waarom het causale verband zou zijn doorbroken, aldus het hof.
Als tweede verweer voert de verzekeraar aan dat de stichting de schadebeperkingsplicht heeft geschonden door zich onvoldoende in te spannen voor de re-integratie. Daarbij is van belang dat door het UWV een loonsanctie is opgelegd wegens tekortkomingen bij de re-integratie. Volgens het hof slaagt de verzekeraar er echter niet in om te onderbouwen dat de ambtenaar weer gere-integreerd zou zijn in eigen of ander werk als de stichting haar re-integratieverplichtingen wel tijdig en volledig zou zijn nagekomen. Van een schending van de schadebeperkingsplicht is daarom geen sprake.
Als derde en laatste verweer stelt de verzekeraar dat het civiel plafond zich verzet tegen toewijzing van de vordering. De verzekeraar heeft eerder een schikking bereikt met de ambtenaar zelf en betoogt dat voldoening van de vordering van de stichting zou leiden tot dubbele betaling. Een regresvordering wordt beperkt door het ‘civiel plafond’. De vergoedingsplicht is daarom nooit hoger dan het bedrag dat de aansprakelijke partij bij het wegdenken van de loondoorbetalingsverplichting aan de benadeelde zelf zou hebben vergoed. Het civiel plafond voorkomt dat de aansprakelijke partij meer schade moet vergoeden doordat sprake is van een regresnemer. Volgens het hof staat het civiel plafond niet aan toewijzing van de vordering in de weg. De schikking die de verzekeraar eerder met de ambtenaar zelf heeft bereikt ziet niet op inkomensschade. Van een dubbele betaling kan daarom geen sprake zijn.
Het hof bekrachtigt het eerdere vonnis van de rechtbank waarin de vordering van de stichting was toegewezen. De uitspraak maakt inzichtelijk dat het niet gemakkelijk is om succesvol verweer te voeren tegen een regresvordering ten aanzien van doorbetaald loon. De aansprakelijke partij is verplicht om het nettoloon aan de (overheids)werkgever te vergoeden. Een doorbreking van het causaal verband of een schending van de schadebeperkingsplicht wordt in de rechtspraak niet snel aangenomen.
Wilt u hier meer over weten? Aarzel dan niet om contact met ons op te nemen!
Klik hier voor de uitspraak:
Regresvordering van de werkgever ten aanzien van doorbetaald loon
