Eindelijk naar één uniform Europees online kooprecht?
Eindelijk naar één uniform Europees online kooprecht?
Het voorstel voor een nieuwe richtlijn online consumentenkoop nader belicht.
Het is nog niet zo lang geleden dat het regime voor overeenkomsten op afstand na 14 jaar gemoderniseerd werd, door het als onderdeel van Richtlijn 2011/83/EU betreffende consumentenrechten (hierna: Richtlijn consumentenrechten) opnieuw vast te leggen. Het zou dan ook verbazing kunnen wekken dat de Europese Commissie in december 2015 weer met nieuwe voorstellen voor online consumententransacties is gekomen: een conceptrichtlijn voor de levering van digitale inhoud en een conceptrichtlijn voor het op afstand verkopen van zaken. Zijn deze voorstellen niet meer van hetzelfde?
Een analyse van beide voorstellen laat snel zien dat dit niet zo is. Immers, de pijlen worden, anders dan bij de Richtlijn consumentenrechten, nu op het ‘inhoudelijke’ gedeelte van de online kooptransactie gericht, althans de onderwerpen die bij elke koop centraal staan: conformiteit, remedies bij non-conformiteit en modaliteiten voor de uitoefening ervan (zoals hiërarchie van rechten, verval- en andere termijnen). Daarmee worden de uit hoofde van de Richtlijn consumentenrechten binnen de EU al verder geharmoniseerde regels - namelijk precontractuele informatieplichten, het herroepingsrecht en levercondities - gecomplementeerd. Wat betreft de online verkoop van consumptiegoederen roept dit onmiddellijk een andere vraag op. Is het consumentenkooprecht niet al in 1999 door middel van Richtlijn 1999/44/EU inzake consumentenkoop gemoderniseerd en geharmoniseerd? Ook hier luidt het antwoord bevestigend. Maar het gaat nu over meer.