KVdL Kunst: Binnenkijken

De tentoonstelling die we dit keer maakten komt voort uit de wens twee kunstenaars te koppelen met diametraal verschillend werk binnen eenzelfde interessegebied. Oppervlakkig gezien lijkt dat ‘het interieur’ te zijn, maar het gaat de kunstenaars Maurice van Tellingen en Dirk Kome uiteindelijk om heel andere zaken. De model-interieurs die Maurice van Tellingen de afgelopen jaren bouwde, tonen een bevroren moment waarin je de menselijke handeling die er plaats had, of heeft, wel vermoedt maar niet ziet. Het zijn kleine, perspectivisch vertekende uitsnedes van onwerkelijke ruimtes, die toch vertrouwd zijn. Zoals je dat ervaart in de neutrale, beige omgeving van een hotelkamer in een vreemde stad, waar je je toch geheel op je gemak kunt voelen. Het zijn plaatsen waarin niet veel van je verwacht wordt en niet veel te gebeuren staat, een non-event. En die zijn schaars in het dagelijks leven. De miniatuur versie van zo’n ruimte, vervaardigd met ongelooflijk oog voor detail, trekt aan en houd je tegelijk op afstand. Van Tellingen maakt daarom gebruik van andere middelen als licht en geluid om je voorstellingsvermogen een flinke zwiep te geven. Het geluid van blaffende honden, spelende kinderen, druppende kranen brengt het leven in beeld dat we vermoeden achter de gepolijste façades. De interieurs van Dirk Kome laten iets anders zien. Daarin gaat het vooral om de mensen en de sporen die mensen nalaten. Het zijn uiterst intieme foto’s waarin het particuliere leven van een familie op openhartige wijze met ons wordt gedeeld. Het best laten we Dirk Kome zelf aan het woord: ‘Voor mijn eindexamen aan de Rietveld Academie (1999) wilde ik een serie maken waarin ik als fotograaf zo min mogelijk aanwezig was. Zodat je als toeschouwer het gevoel krijgt in iemands leven te kijken. Niet als voyeur, maar alsof je er zelf naast staat. Zo begon ik aan de serie over mijn ouders en mijn broer. Zij staan dicht bij mij, mijn aanwezigheid is daar vanzelfsprekend. Ze wonen op een boerderij in Nederland die als zovele niet is gemoderniseerd. Het gaat over drie individuen met elk hun eigen dromen, verlangens en onzekerheden. Een moeder, vader en een volwassen zoon en alle onderhuidse spanningen die daarbij horen.’ Hij volgt de gebeurtenissen en veranderingen in zijn familie in Rockanje, maar ook van andere bewoners van de zuid hollandse polder. Mensen die met weinig spullen weten te overleven, weinig behoefte hebben aan luxe goederen, en een –zoals Dirk zegt- ‘bewonderenswaardig vermogen tot tevredenheid’ bezitten. Na hun overlijden komen de huizen leeg te staan en gaan de elementen ermee aan de haal. Dirk Kome keert vaak terug en registreert die transformatie met liefdevolle aandacht. Van beide kunstenaars is het werk te koop. Er valt van nog veel meer werk te genieten op hun sites:

Dirk Kome Maurice van Tellingen